De grootste schok is weg en ik herstel langzaam, waar ik eerst niet eens kon auto rijden of fietsen, begin ik langzaam weer wat functies terug te krijgen, maar ik loop nog steeds als Forrest Gump.
Natuurlijk heb ik links en rechts in mijn netwerk eens even goed rond gevraagd welke neuroloog ik het beste kan hebben. 1 die open staat voor nieuwe dingen. Uiteindelijk heb ik een naam gekregen in Geldern een uur rijden vanaf ons huis. Het is een hele vriendelijke man, niet te oud, ja hij lijkt mij wel geschikt, ik heb 100 vragen netjes op papier gezet en ben samen met een Duitse vriendin. Hij wil graag dat ik aan medicatie ga, maar wil ik dat wel....... En dan welke medicatie? Allerlei opties spuiten in spieren, spuiten in vet, pillen, wat is dit nu voor rare keuze, waaruit moet je kiezen? Het voelt echt aan als iene miene mutte. En het rare is dat bij geen 1 medicatie zekerheid is of het werkt de gemiddelden liggen op zo'n 30 % en het is ook niet vast te stellen of het bij mij werkt, daarentegen hebben al deze medicaties wel bijwerkingen en k geloof dat de rest van mijn lichaam hier ook niet heel blij van gaat worden. Maar OK alles voor stabiliteit. we gaan het doen, my drug of choice Plegridy.
Oh ja en ik ga trouwen.... heel snel... 3 september al,
alsjeblieft als er een god bestaat, laat me een beetje charmant lopen, en niet vallen.
Waar een mens zich druk over kan maken....
Gelukkig hebben mijn vriendinnetjes mijn vrijgezellenfeestje omgezet van iets wilds naar iets buitengewoons fijn. (wijnproeverij aan de ijssel in Deventer (homeground), boottochtje op een vissersboot met eten, kampvuur, kamperen veel zitten en van elkaar genieten) Het zijn echte zulke lieverds!
